In memoriam: Hans Boot is gestopt met spelen

‘Goedenavond heer Bommel, hoe maakt u het?’ Hans Boot belde wel vaker. Om te vertellen hoe hij over bepaalde zaken dacht, om een afspraak te maken of om diezelfde afspraak weer af te zeggen. De laatste maanden kwamen de telefoontjes sporadisch. Zijn gezondheid speelde hem danig parten. Dat was eigenlijk al jaren zo. Dat was al zo toen ik begon als redacteur bij de Baarnsche Courant, nu alweer bijna zeven jaar geleden. Maar ondanks dat zijn lichaam al een tijdje kraakte, bleef zijn geest nog vlijmscherp.

Vorige week dinsdag antwoordde Hans Boot op mijn openingszin: ‘Heer Bommel is binnenkort uitgebommeld’. Hij voelde zijn einde duidelijk naderen. Zaterdag was hij gastheer van de ‘Bommeldag’ op zijn landgoed. Als groot liefhebber van het werk van Marten Toonder en striptekenaar Hergé (Kuifje) een droom die uitkwam. Menig Vuurschenaar zag hem in zijn oude landrover door het dorp rijden met op de achterbank Kuifje en Bobbie. U leest de verleden tijd goed. Het gastheerschap van Hans Boot was postuum. Vrijdag is hij overleden.

Hoewel ik hem niet heel vaak heb gesproken of ontmoet, was er wel een klik. Misschien omdat hij net zo oud was als mijn vader, hij drie dochters van mijn leeftijd had én omdat we onze liefde voor Terschelling deelden. Zijn authenticiteit sprak mij in ieder geval aan. Geen dubbele agenda, maar zeggen waar het op staat.

Hans Boot, meneer Boot voor mij, bleef ideeën bedenken om zijn Midgetgolftuinen nog mooier te maken. ,,Ik ben bezig met plannen voor een vlindertuin en een treinbaan. Met het oog op de toekomst heb ik hier al dingen voor ingekocht want een goede jongen blijft spelen”, vertelde hij vorig jaar. ,,Uitbreidingsplannen zijn er niet. Wel verbeterplannen, dat gaat altijd door.” Zijn dochters Marieka, Claartje en Drieke zijn die toekomst.

Dochter Claartje vulde tijdens hetzelfde gesprek in 2021 aan: ,,Wij zijn opgegroeid met een vader die maquettes bouwt en creatief bezig is. Het is mooi te zien dat hij daarmee nog steeds actief is en plannen blijft ontwikkelen. Wij zijn hier opgegroeid. Als dochters willen we dat de baan authentiek blijft.”

Wie komt midgetgolfen, heeft het misschien niet in de gaten, maar het park herbergt ook een bijzondere collectie planten en bomen. Hans Boot heeft hier, als natuurliefhebber, voor gezorgd. Zo zijn er zes soorten eiken en redwoods, een soort sequioa’s, te vinden. Die laatste heeft hij ontdekt in de tijd dat hij in Nieuw-Zeeland woonde. Maar ook het idee van boomvarens, ponga’s, heeft hij daar vandaan. Boot heeft de tropische landbouwschool doorlopen. ,,Ik ben geïnteresseerd in alles wat leeft. Vogels komen mijn slaapkamer binnen om om eten te vragen. Ik praat ook met ze, zij kennen mij precies. Vissen hebben dat ook, dat ze mensen herkennen.”

Hans Boot (1946) is geboren in Hengelo in Overijssel en opgegroeid in Bilthoven. Toen in zijn jonge jaren een vriend vertelde dat hij naar Nieuw-Zeeland ging, bedacht Boot zich niet en zei in een opwelling: ‘Ik ga ook’. Na vier jaar Nieuw-Zeeland kwam hij in Nederland Maartje tegen. Zij ging mee naar Nieuw-Zeeland. Het paar stichtte daar een gezin en wilde een midgetgolftuin beginnen aan de andere kant van de wereld. Toen kwam de Midgetgolftuin in Lage Vuursche te koop te staan en is het gezin teruggekeerd naar Nederland.

Zaterdag en zondag was het op zijn terrein gezellig als altijd, bezoekers slenterden langs de kramen met Toondermemorabilia of sloegen lachend een balletje in een hole. Hoewel Hans niet gelovig was, denk ik toch dat hij stiekem heeft gekeken en geconcludeerd dat het goed was.

Christine Schut