Oud-huisarts Lambert Poels overleden

BAARN De populaire voormalige Baarnse huisarts Lambert Poels is dinsdag 1 juni overleden. Twee van zijn vrienden wilden graag een aantal herinneringen met u, als lezer van de Baarnsche Courant en wellicht oud-patiënt, delen.

Toen ik jaren geleden in Baarn kwam wonen leerde ik Lambert Poels kennen als huisarts, maar al gauw raakten we bevriend. Afspreken met hem was overigens lastig: hij had hoe laat het (op de avond of in de nacht) ook was altijd nog wel één of twee patiënten op zijn lijstje staan bij wie hij nog nodig langs moest. Het ging dan om mensen die hem dringend nodig hadden en dat waren er nogal wat. Daarbij hanteerde hij een vaste, onwrikbare regel: wie om hem gevraagd had die bezocht hij dezelfde dag nog, ook al werd dat diep in de nacht.

Hij beperkte zijn contacten niet tot het strikt medische. Hij keek dan op zijn horloge en zei dat hij visite moest rijden, maar dat hij later op de avond weer terugkwam om onze discussie voort te zetten. Ik weet nog heel goed die keer dat ik er zeker van dacht te zijn dat hij (eindelijk) op vakantie was. Maar toch werd er ’s avonds laat op het raam getikt, wat zijn gewoonte was. ,,Dat moet toch Lambert zijn”, zei mijn vrouw, ,,anders hadden de honden wel geblaft. Die horen wie het is.” Ik deed open en het was Lambert. ,,We dachten dat je op Sicilië zat”, zei ik. ,,Zat ik ook”, zei hij. ,,Maar ik ben eerder teruggekomen.” Was er iemand die er slecht aan toe was, dan was hij niet te beroerd om zijn vakantie daarvoor in te korten.

Lambert had de hele wereld bereisd en kon daar fascinerend over vertellen. Hij had overal verstand van, zoals diepzeeduiken, roeien, filosofie, astronomie, schilderkunsten zenboeddhisme. Zijn reizen maakte hij uit belangstelling voor de verschillende culturen. Maar hij had ook in de oorlog in Eritrea als vrijwilliger gewerkt, waarbij hij bij ontstentenis van chirurgen de moeilijkste ingrepen verrichtte en talloze mensen het leven heeft gered.

Wat hem bij zijn reizen goed van pas kwam was dat hij in bijna alle windstreken wel een broer, neef of ander familielid had, gezien zijn uitgebreide (Roomse) familie. Die kon hij op zijn reizen in onherbergzame gebieden mooi opzoeken. Wat daarbij bijna niemand weet is dat als iemand financieel aan de grond zat hij zorgde voor financiering; in zo’n geval rustte hij niet voordat hij iemand gevonden had die wilde inspringen. Twee weken geleden zag ik hem voor het laatst. Het leek een gewoon bezoekje zoals hij ons wel meer bracht als hij toch in de buurt was. Maar: ,,Dit is de laatste keer dat we elkaar zien”, zei hij. En gaf me (ondanks corona) een hand. Natuurlijk wist ik dat er sprake was van uitzaaiingen, maar we konden niet geloven dat het nu zo ver was en dat kun je eigenlijk nooit. Gedurende een mensenleven heb je maar heel weinig echte vrienden. Lambert was er één van. Ik wist dat het zo moest zijn, maar toch kan ik bijna niet geloven dat hij niet meer op het raam tikt ’s avonds laat en de honden niet blaffen omdat ze weten dat het Lambert is.

mr. B. van der Goen

Het was warm dinsdag 1 juni jongstleden de dag dat dokter Poels thuis in Bussum in het bijzijn van zijn naasten overleed. Warmte is het eerste wat je ervoer wanneer je hem ontmoette, dat warme gevoel zal blijven als je hem herdenkt. ‘Markant en lief’ schreef zijn levensmaatje Marion in haar aankondiging over zijn dood.

Dokter Poels, voor velen gewoon Lambert, heeft zich in Baarn zeer geliefd gemaakt, genoot zelf van zijn mooie beroep

In 2003 startte hij zijn eigen huisartsenpraktijk op de Koningsweg. Toen had hij al 1,5 jaar samengewerkt met zijn voorganger in een werkomgeving die voortkwam uit de praktijken van de legendarische artsen dokter Van de Kroon (Eemnesserweg 14) en dokter Bok (Nassaulaan 16). Lambert, getypeerd door vrienden als een soort ‘uomo universale’, was een universeel arts, chirurgisch bekwaam, was In de jaren 90 werkzaam in het Afrikaanse Eritrea als trauma arts, daar verrichtte hij honderden operaties als oorlogschirurg.

Ook werkte hij enige tijd bij een GGD instelling en opereerde hij in ziekenhuis Zonnestraal in Hilversum bij de beroemde orthopedisch chirurg professor Koekenberg.

In 2000 maakte hij kennis met de Baarnse Huisartsengroep tijdens een bijeenkomst op Eemeroord, woonplek voor mensen met een verstandelijke handicap. Poels was daar hoofd van de medische staf. De toenmalige directeur van dit instituut zocht samenwerking met huisartsen voor invulling van weekendwerkzaamheden. Dat lukte hem, maar tevens werd toen de basis gelegd voor Lamberts droom om het laatste decennium van zijn artsenloopbaan huisarts te zijn. De huisartsen ter stede en de patiënten waren snel zeer content met de collega-dokter. Hier bleek echt de universele dokter binnen te komen. Hij wist veel van alle medische disciplines, was én goede psycholoog én goede diagnosticus én voortreffelijk techneut. Hij maakte snel veel vrienden.

Als Baarnse huisarts bleef hij wel in Bussum wonen met zijn Marion, internist/nefroloog In het AMC. Duizenden malen reed hij in zijn oude BMW van Bussum naar Baarn en vice versa. Tijdens de ritten werkte hij gewoon door via zijn onafscheidelijke mobieltje.

Het was een feest voor wie met hem meereed, relaxte chauffeur veel gesprekken via de luidspreker.

Ook waren er nevenactiviteiten op medisch gebied. Zo werd hij in 2004 al lid van de eerste Hilversumse refereerclub (nb in 1996 opgericht). Veel specialisten en enkele huisartsen waren hier lid van. Poels was een actief debater, heeft minstens 9 lezingen in dit gezelschap gehouden. Opmerkelijke voordrachten zijnerzijds waren: The blue zones, de plaatsen In de wereld waar mensen heel oud worden (delen van Japan en Sardinië); professor Swaab ‘Wij zijn ons brein’; Oorlogschirurgie (ervaringen in Ethiopië) en Duikerziekten. Bij deze lezing verscheen Lambert tot grote hilariteit in duikerspak met zuurstoffles op zijn rug. Humor was hem niet vreemd. Lambert en zijn vrouw beoefenden zelf ook de duiksport.

Lambert Poels hield veel van klassieke muziek, was regelmatig in het Concertgebouw, eenmaal zelfs nog met zijn stethoscoop om zijn nek. Enige jaren geleden werd hij samen met Marjon lid van een gezellige tekenclub. Zijn werk (tronies) werd wel eens gekocht. In 2013 ging hij met pensioen, er was een zeer druk bezochte receptie in toen nog Greenfield’s. Rijen mensen tot op de Amsterdamsestraatweg. Enerzijds toonde dat zijn populariteit, anderzijds had dat mogelijk ook te maken met al zijn aandacht voor iedere persoon. Neem de tijd!

Lambert werd 75 jaar. Hij laat een partner na met wie jij 46 jaar samen was, een huis vol herinneringen aan hun grote reizen en met een paradijselijke tuin vol vogels, bloemen en niet te vergeten beelden. Waaronder een beeld van de Larense beeldhouwer Pépé Grégoire, geschonken door zijn patiënten.

Lambert was een goed mens; was een betrokken arts zowel aan de westzijde van de Rode Zee als aan de oostzijde van de Noordzee. Wars van ijdelheden, wars van marktwerking, wars van standsverschillen. Mooi ook dat hij voor een goede opvolger zorgde in de persoon van Jorrit van Zuiden die hem ook voortreffelijk heeft begeleid in zijn ziekteperiodes. Bedankt Lambert Poels.

Peter Schmidt