Martin Hoogendoorn: ,,Mijn doel was altijd om de mensen in Baarn en Lage Vuursche zo breed mogelijk te informeren. Het was wel altijd hollen en vliegen."
Martin Hoogendoorn: ,,Mijn doel was altijd om de mensen in Baarn en Lage Vuursche zo breed mogelijk te informeren. Het was wel altijd hollen en vliegen." Hans Veltmeijer

Martin Hoogendoorn vertrekt bij zijn ‘kindje’

4 oktober 2021 om 16:00 Mensen

BAARN Op 12 oktober 1982 trad Martin Hoogendoorn in dienst als redacteur bij de Baarnsche Courant, om de moegestreden Simon Zwiep bij te staan. Vier decennia werd hij vervolgens het nieuwsjagende gezicht van het lokale nieuwsblad in Baarn. Exact 39 jaar later neemt hij afscheid en gaat van zijn pensioen genieten.

Hij heeft het laatste jaar al ontdekt hoe fijn het is om meer tijd te hebben voor familie, huis en hobby’s. Nadat hij de diagnose Parkinson kreeg, moest hij het rustiger aan doen en werd de overgang naar zijn pensioen een geleidelijke. Zo maakte hij het huwelijk en de zwangerschap van zijn dochter Denise en schoonzoon Kevin bewust mee, en werd ook de band met zijn zoon Danny, schoondochter Melissa en kleinkind Milan inniger. Hij raakt geëmotioneerd wanneer hij daarover vertelt.

Het gaat overigens goed met zijn gezondheid, daarin is hij heel duidelijk. Hij noemt oudere plaatsgenoten op die met dezelfde ziekte kampen, prima leven en weet: je kunt er honderd mee worden. ‘Veel sporten’, is zijn credo. 

Op 12 oktober zou hij aan zijn veertigste jaargang beginnen bij de BC. Dat hij noodgedwongen nu, op zijn 65ste, moet stoppen en die mijlpaal net niet bereikt, vindt hij bijzonder jammer.

Toen hij startte had de Baarnsche Courant 7700 abonnees, ruim meer dan het dubbele van nu. Meestal draaide hij de krant in zijn uppie, vanuit zijn werkkamer op zolder thuis. ,,Om dat werk goed te kunnen doen had je eigenlijk minimaal 2 fte’s nodig. Ik heb dus al die tijd 1 fte en daarmee heel wat kosten bespaard. Maar ik heb wel roofbouw op mijn lichaam gepleegd.”

Anderzijds: hij had veel plezier in zijn werk, had ‘een redelijk salaris’, en genoot van zijn vrije, onafhankelijke opereren. Dat laatste nam alleen maar toe nadat Dick Naafs junior de zaak van zijn vader had overgenomen. ,,Het redacteur zijn van de Baarnsche Courant was meer een levenswijze dan een baan”, concludeert hij. ,,Ik holde wel door. Tussendoor gaf ik nog voetbaltrainingen, en voetbalde en tafeltenniste ik zelf. Hoe heb je dat in vredesnaam allemaal voor elkaar gekregen, denk ik nu wel eens.”

Ik heb nooit een gezinsdag gehad, dat had ik anders moeten doen

Op zondag begon hij altijd om negen uur ’s ochtends zodat hij om zes uur rond etenstijd klaar kon zijn. Wat er daarna nog aan kopij binnenkwam nam hij maandagochtend vroeg mee. ,,Ik zorgde dat ik fysiek fit was om dat ritme vol te kunnen houden. Er was overigens eens een vervanger die het anders aanpakte. Die werkte ’s nachts en sliep overdag.”

Er was een serieuze keerzijde, beseft hij goed. ,,Ik was elke zondag aan het werk want de maandagkrant moest af, en op zaterdag sportte ik zelf. Wij hebben daardoor nooit een gezinsdag gehad. Dat had ik anders moeten doen.”

Zijn vrouw Wilma noemt hij zijn ‘steun en toeverlaat’, die de opvoeding van hun twee kinderen goeddeels op zich nam, terwijl Martin weer een editie klaar voor de drukker maakte. ,,Dan ging zij met de kinderen op pad. Met de fiets door de polder naar haar ouders in Amersfoort.”

Niet iedereen had door dat hij zes dagen per week keihard aan de krant werkte. ‘Martin doet niets want zijn auto staat altijd voor de deur’, waren geluiden die hij wel eens opving in de buurt. De mensen hadden niet door dat hij op zijn zolderkamer aan het buffelen was.

SPRONG IN HET DIEPE Hij kwam in 1982 niet bepaald als een doorgewinterde journalist binnen bij Bakker Baarn, de uitgever van de Baarnsche Courant. Martin Hoogendoorn was een sportfanaat en wilde met zijn vwo-diploma op zak naar de sportacademie. Maar het was het tijdperk van de lotingen en hij werd viermaal uitgeloot. Hij belandde bij het mediabedrijf van deejay Joost den Draaijer (echte naam Willem van Kooten), en daarna bij Inter Football, waar hij het ‘voetballer van het jaar klassement’ introduceerde. Nog steeds een gewaardeerde rubriek in dagblad De Telegraaf.

Na een aantal jaren had ik het politieke métier onder de knie

Zetter Henk Mooij van drukkerij Bakker Baarn vroeg hem op een goed moment of hij Simon Zwiep wilde komen helpen, want die leed aan wat we nu een burn out zouden noemen. Hij had een gesprek met directeur-eigenaar Dick Naafs senior. Die belde hem twee dagen later op met de smeekbede of hij het werk per direct wilde overnemen van Zwiep.

En zo sprong de begin twintiger in het diepe. ,,Ik ben toen in het werk als redacteur gegroeid. Vooral in de lokale politiek kwam ik natuurlijk blanco binnen. Na een aantal jaren had ik dat métier onder de knie en kon ik op gelijkwaardig niveau een discussie aangaan met de plaatselijke politici.”

WAAKHOND Hij kreeg het meer dan onder de knie en wist precies hoe de hazen liepen op het gemeentehuis. In zijn zelf gelanceerde kritische columns Polikritiek, Op en om de Brink en Paardenmiddel deelde hij speldenprikken uit aan politici en gemeente, en soms meer dan dat. Hij werd de waakhond van de lokale democratie, altijd op jacht naar nieuws en daarbij zijn almaar uitdijende netwerk aanborende. ‘Martin is een eenmansfractie doch zonder stemrecht’, vertrouwde toenmalig VVD-tycoon Wim Veldhuijsen hem toe. Hij botste ook wel eens met directeur Naafs senior. ,,Dan had ik in een column een zakelijke relatie van hem aangepakt en moest daarvoor op het matje komen, werd ter verantwoording geroepen.”

Zeker in de beginperiode verliep niet alles vlekkeloos, memoreert hij. ,,Ik zocht zelf de weg en sloeg dan wel eens de plank mis. Dan belde de gemeentesecretaris of ik even wilde komen praten. We kwamen dan tot een deal waarbij ik soms informatie even onder de pet zou houden, zodat ze me een volgende keer weer als eerste wisten te vinden.”

In de huidige Baarnsche Courant mist hij wel eens de prikkelende commentaren. ,,Ik zou dat op een andere manier doen, meer een standpunt innemen.” Verder vindt hij dat sinds de overname door de BDU in 2016 de krant er steeds moderner en professioneler uit is gaan zien. 

Maar ja, ook niet zo verwonderlijk, verzucht hij. ,,Het is een groot mediaconcern en er werken nu veel meer mensen aan de krant dan in mijn tijd. Daardoor ontstaat meer ruimte voor achtergrondverhalen. Mijn doel was altijd om de mensen in Baarn en Lage Vuursche zo breed mogelijk te informeren en daarbij vond ik de nieuwsfeitjes heel belangrijk. Daar waren de abonnees juist in geïnteresseerd. Dat was wel altijd hollen en vliegen, hetgeen soms ten koste van de kwaliteit ging.”

Ik had ook plannen voor een overname, het is jammer dat ik die kans nooit heb gekregen 

De overname van de BC door de BDU viel hem rauw op zijn dak. Dick Naafs junior deelde het hem mede toen hij met zijn gezin in de auto op weg was naar zijn geliefde vakantieadres in Noordwijk. ,,Terwijl ik plannen had voor een overname, met een groep vooraanstaande Baarnaars die de krant overeind wilden houden. Het is jammer dat ik die kans nooit heb gekregen.”

HARD WERKEN Het was hard werken: veel vergaderingen op het gemeentehuis en bij de woningbouwvereniging, nabellen, zijn netwerk onderhouden en als het even kan de Gooi en Eemlander te snel af zijn. Te veel werk voor één persoon. Sinds 2012 kreeg hij al structurele ondersteuning op de redactie. Eerst van Hans Veltmeijer, later van Christine Schut. Terwijl Truus ten Brinke alle aangeleverde stukken mooi en passend op de pagina’s zette. 

Met de intrede van een opmaaksysteem gingen de redacteuren zelf hun artikelen opmaken. Maar na de overname was de verandering pas echt groot. Martin werd van hoofdredacteur ineens onderdeel van een team dat vanuit Barneveld opereerde en had daar grote moeite mee. ,,De BC was toch mijn kindje en het voelde dat dat van me werd afgepakt. Achteraf gezien was dat een geschikt moment geweest om vervroegd met pensioen te gaan.”

Het is mooi geweest, ik ga van het leven genieten

Maar nu het zover is, kijkt hij uit naar zijn afscheid op 12 oktober. En alles wat daarna komt. ,,Het is mooi geweest, ik ga van het leven genieten. Het stoppen met werk heeft me veel rust gegeven. Wilma en ik gaan nu samen leuke dingen doen, zoals oppassen op de kleinkinderen. En ik overweeg weer voetbaljeugd te gaan trainen en ook op andere maatschappelijke terreinen actief te worden.“ 

Afscheidsreceptie op 12 oktober in De Generaal

Op 12 oktober van 16.30 tot 18 uur is iedereen van harte welkom in Eethuys-Café De Generaal om Martin de hand te schudden en met hem zijn lange periode bij de Baarnsche Courant op passende wijze af te sluiten.

Door Hans Veltmeijer

Interview in 1985 met Jan van Ginkel, door Martin omschreven als 'Baarns beste hardloper ooit'.
De allereerste gemeenteraadsvergadering, onder leiding van burgemeester Miedema, waarvan Martin Hoogendoorn (helemaal achterin) verslag deed. Het was 1982.
Martin Hoogendoorn in zijn werkkamer.
Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie