Irene de Jong mist het plezier van de sportende kinderen

BAARN Hartstikke druk is ze, ook in die frustrerende coronatijd. Een rustige periode, verveling? Irene de Jong kan het zich niet herinneren. Deze energieke spin in het web van de sportende Baarnse jeugd zet zich in haar vrije tijd ook met hart en ziel in voor kinderen in India en Afrika.

Als coördinator van een sport BSO en jeugdsportcoördinator van de gemeente Baarn is ze altijd bezig activiteiten en projecten op te zetten. Daarom valt het haar zwaar, de lockdown. Vorig jaar ging er al weinig door en dit jaar werd het eerste grote sportevenement, het schoolvoetbaltoernooi voor de groepen 7 en 8, ook al afgeblazen. En dat terwijl het op 19 maart het mooiste weer van de wereld was. ,,Zo zonde want iedereen wil zo graag”, verzucht ze. ,,Ik begrijp het, maar in de praktijk vind ik de beperkende maatregelen nog steeds heel frustrerend. Maar ja, je kunt wel zeggen ‘ik ben klaar met corona’, maar zo werkt het natuurlijk niet.”

Ze zit zelfs middenin de pandemie want ze begeleidt nu kinderen op de noodopvang van Wonderland Kinderopvang in Baarn. Waar de kinderen in de schoolklassen in bubbels leven, komen ze op de BSO bij elkaar. En dus lopen de besmettingen op en moet er veel worden getest. Alleen de noodopvang mag open en de sport BSO moet gesloten blijven. Dat wordt gevoeld door de kinderen, blijkt uit veel reacties die zij van ouders ontvangt. Het is immers altijd zo ‘gezellig en vertrouwd’. En zelf verlangt ze naar het plezier dat ze daar haar kinderen kan geven.

Door het vervallen van de workshops basketbal, honkbal en cricket (allemaal met oud-profs die graag naar Baarn blijven komen), het tafeltennistoernooi, het voetbaltoernooi, de winterspelen in de kerstvakantie en andere sportdagen tijdens vakanties mist ze ook de krenten in de pap van haar werk. Ze heeft nu haar hoop gevestigd op de Zomersportweek, die zij vorig jaar samen met sportverenigingen voor het eerst organiseerde. Daar was ze echt de spin in het web. ,,Ik heb alles goed kunnen regelen mede door mijn warme netwerk van mensen die graag wat doen.” Dat vindt ze ook zo aantrekkelijk aan Baarn, waar de geboren en getogen Huizenaar eenendertig jaar geleden vanuit Amsterdam neerstreek. ,,Het is hier echt ‘ons kent ons’. Ik was net even op de markt en wordt dan direct aangesproken of ik mee kan helpen met een handbaltoernooi.”

Ook de sportkennismakingslessen liggen vrijwel stil. Uit voorzorg wil een aantal scholen geen mensen van buiten over de vloer. Het FIT-project, voor een fitte en gezonde school, kon vorig jaar bij De Uitkijck nog net worden volbracht. Maar het geplande project op de Guido de Brès is intussen alweer uitgesteld naar september. Begrijpelijk, vindt ze. ,,De scholen hebben het nu al moeilijk genoeg om de lessen rond te krijgen.”

MOTORIEK Wat ze écht als een problematisch effect van de lockdown beschouwt is het uitblijven van de jaarlijkse motorische testen voor de groepen 3. Na zo’n test krijgen de kinderen die dat nodig blijken te hebben motorische remedial teaching (MRT). Die tweede fase kon vorig jaar al niet worden afgerond en nu staat de hele screening op de tocht. ,,Screening zonder hulp daarna heeft geen zin. Bij de MRT zijn de ouders aanwezig, en dat mag sowieso tot en met mei niet. Dat is een dilemma want je wilt kinderen die motorische hulp bieden. Ik ben bang dat het helemaal niet doorgaat.” Gemiddeld volgen zo’n twintig kinderen per jaar deze hulptrainingen. De oorzaken voor de motorische achterstanden zijn divers. Soms is het overgewicht maar het kan ook zijn dat kinderen thuis geen bewegingsspelletjes meer spelen. ,,Dat raakt steeds meer in de knel. Op de trainingen zijn onze spelletjes dan een eyeopener voor de ouders. Ze zien dan dat je bijvoorbeeld heel eenvoudig met een bal en een beetje rollen en overgooien aan de motoriek van een kind kan werken.”

Ze is ook coördinator voor het aangepast sporten. In die hoedanigheid helpt ze kinderen en volwassenen op weg die een lichamelijke of verstandelijke beperking hebben, of kampen met bijvoorbeeld autisme. ,,Ze hebben dan een aanpassing nodig om op een sportvereniging te kunnen sporten. Het gaat dan vaak om hoe begeleiders omgaan met een kind. En dan blijkt dat de hele groep baat heeft bij wat extra structuur en regelmaat.” Ze merkt dat ook op haar sport BSO: kinderen met een gebruiksaanwijzing kunnen leerzaam zijn voor de andere kinderen.

GYMJUF Ze volbracht ooit de Academie voor Lichamelijke Opvoeding en die studie was de juiste keuze. ,,Ik ben van huis uit een echte gymjuf en kinderen iets willen leren zit in mijn hart en nieren.” Die bevlogenheid van haar kent geen landsgrenzen. Vijf jaar geleden stortte ze zich op de ontwikkeling van het meisjesvoetbal in het noordwesten van India. Ze voerde vanuit Baarn actie om geld op te halen en gaf zelf voetbaltrainingen bij het meisjesvoetbalproject. Ze werd een gewaardeerd adviseur van een hoge voetbalfunctionaris in India. Intussen doet het team dat ze zelf heeft getraind mee aan de eerste officiële competitie voor vrouwen in de deelstaat Himachal Pradesh. Daar is ze best trots op. ,,Doordat ik daar als vrouw vijf jaar geleden ben gekomen en onder meer ook bij een minister een lans heb gebroken voor de meisjes, zijn deze dingen mogelijk geworden.” En in het West-Afrikaanse Gambia helpt ze de stichting Football Unlimited Netherlands met het bouwen van een school.

Zo heeft ze naast haar fulltime werk in Baarn in de avonden en weekenden fulltime vrijwilligerswerk. Beide projecten lopen goed. ,,Het is alleen jammer dat ik er vanwege de coronaregels niet naartoe kan. Ik ben vanuit hier druk met het aansturen van mensen maar mis het fysieke contact.”

Door Hans Veltmeijer