Baarns echtpaar begint toevluchtsoord in Frankrijk

BAARN Ik vertrek. De serie waarbij Nederlanders in het buitenland proberen te leven en te werken en tegen een serie problemen aanlopen. Baarnaars Barbara en Johan Grims hebben er niks mee, geen wild avontuur voor hen, maar een weldoordacht plan. Dat in een half jaar werkelijkheid is.

Misschien hadden ze zich in de omvang van het karwei vergist. In de zin dat het meer tijd en energie kostte dan verwacht. Nu ruim een half jaar na de aankoop van een prachtig landgoed in Frankrijk begint hun droom zich echter af te tekenen. In de tussentijd is Johan zes kilo afgevallen en heeft hij nog geen dag stil gezeten.

Barbara en Johan zijn geen onbekenden in Baarn. Johan had zijn eigen accountantskantoor dat later opging in MTH. Hij is ook actief in de Paaskerk en een fervent sportbeoefenaar. Als partner in het accountantskantoor had hij een goede baan en een mooi inkomen.

Toen de kinderen de deur uitgingen begon het te knagen bij Barbara. Wat nu. En hadden ze elkaar niet beloofd om na het zestigste geboortejaar vooral in de buitenlucht te gaan leven, in plaats van achter de computer.

Het gesprek werd gevoerd tijdens een nazomerse dag in Zeeland. Johan was ook al een tijdje aan het denken. Als partner stap je op je 62ste uit de leiding van het bedrijf. 

Hij was 59 jaar. Was het nu geen tijd om nog iets heel anders te gaan doen. Het werk als accountant was de laatste tijd erg aan het veranderen.

,,Laten we gewoon een camping beginnen hier in Zeeland”, zei Barbara. De reactie van Johan: ,,Nou, als we die stap zetten moeten we vaker mooi weer hebben en dan wil ik wel iets beginnen in Frankrijk.” Het land dat het echtpaar met grote regelmaat bezocht en waar ze zich al aardig thuis begonnen te voelen.

ENTHOUSIAST Terug in Baarn bleken ze alle twee nog enthousiast en begon de gestructureerde zoektocht. Uiteindelijk lag er een programma van eisen van negen punten. Niet alleen een camping maar een boerenerf met een gîte (vakantiewoning) en enkele chambres d’hôtes (luxe kamers). Niet te ver van een dorpje, waar in ieder geval nog een bakker actief is. Niet onder hoogspanningsleidingen, niet onder vliegroutes, op niet te grote afstand van het Franse snelwegennet en misschien wel het belangrijkste: op zo’n zeven, acht uur rijden van Nederland.

ZOEKEN Barbara: ,,Funda kennen ze niet in Frankrijk. Het is regionaal zoeken bij makelaars en op websites.” Negen potentiële kandidaten doken op. Tijd om een bevriend echtpaar te bellen in Frankrijk. Die zitten inmiddels al jaren in de Bourgogne. Hij als aannemer en zij zit in de makelaardij.

Een lang verhaal kort. Ze hadden net hun eigen landgoed in de verkoop. Johan en Barbara gingen kijken met vrienden en de conclusie was al getrokken toen ze door de poort het terrein op reden. Dit is precies wat we zoeken, het voldoet aan alle punten van het verlanglijstje.

Grims: ,,Keurig opgeknapt met een prachtige gîte en genoeg terrein om een mini-camping te beginnen. Eigenlijk waren we in een week rond.”

Nog mooier, de man wilde als aannemer Grims helpen bij de bouw van een toiletgebouw voor de camping en de realisatie van twee chambres d’hôtes in een enorme boerenschuur.

Grims ging aan de slag. Alles bouwden ze met zijn tweeën. Van accountant naar bouwvakker. Maandenlang werkten ze van maandag tot en met vrijdag. Familie en kennissen kwamen een weekje helpen, bijvoorbeeld om een enorme sceptic tank in te graven of om de buitenboel te schuren en te verven.

PERFECT Het meeste werk was echter voor Barbara en Johan. Ook omdat ze alles perfect wilden hebben, precies zoals ze het zelf voor ogen hadden. Wederom werd er goed doorgedacht. Geen toiletgebouw dat je om de paar uur schoon moet houden, maar drie privé badkamers. Het bouwen van de chambres d’hôtes nam de meeste tijd in beslag. Het was werken op hoogte met grote houten panelen. Gewoon keihard werken, misschien wel eens wat te hard. Maar nu is het af en het is prachtig geworden.

Al die tijd wilde het echtpaar eigenlijk geen gasten. Alles moet perfect zijn en je wilt niet in het bouwstof en -lawaai vakantie vieren. Met de verjaardag van Johan kwam het einde van het bouwen in zicht.

Hij werd op 27 juli 60 jaar. Alle werkzaamheden werden in die week geblokt en de hele familie en veel vrienden kwamen over. De gîte, de chambres d’hôtes, de mini-camping alles was vol en gezamenlijk was het een hele week feest.

RUST EN RUIMTE Het landgoed La VilléGiature ligt in Narcy in Midden-Frankrijk twee uur rijden onder Parijs. De buurman is het wijndorp Sancerre, de regio kenmerkt zich door wijngaarden, graan-, koolzaad- en zonnebloemvelden. Het is de plek voor de vakantievierder die rust, ruimte en gezelligheid zoekt.

Een perfect onderkomen is mooi, maar gastvrijheid is nog belangrijker. Laat dat maar aan Barbara en Johan over. Hoe druk het ook is, wanneer een gast met zijn auto het terrein opdraait, laten ze alles uit de handen vallen en nemen alle tijd voor een warm welkom. Alles is spic en span. Een zwembad voor de ontspanning en twee elektrische fietsen om de heuvels in de omgeving te trotseren.

Barbara: ,,Onze droom komt gewoon uit. We zijn samen de hele dag buiten. Een paar keer in de week koken we voor onze gasten en we genieten volop van elkaar en van ons project.”

WELKOM De naam van het complex La VilléGiature, is door de vorige eigenaren aan de hoeve gegeven. De letterlijke vertaling is toevlucht. Johan: ,,Wij zien er een toevluchtsoord in, een plek waar je tot rust komt en kunt genieten van het echte Bourgondische leven. Van harte welkom!”

Er is nog een belangrijk verschil met de serie Ik vertrek. De familie Grims emigreert niet naar Frankrijk. Hoe het precies gaat lopen, gaan ze de komende jaren ondervinden, maar voorlopig zijn ze voornemens om tussen april en oktober in Frankrijk te wonen en te werken en in de winter terug te keren naar Baarn.

door Eugene Leenders