In memoriam Wim Peters (1943-2022), kwart eeuw honkvaste theaterdirecteur

BAARN ,,Ik ga nooit naar mijn werk, ik ga naar de Speeldoos. En dat is een wezenlijk verschil.” Precies 25 jaar was Wim Peters directeur van Theater de Speeldoos. Op 1 mei overleed hij, 79 jaar oud, aan de gevolgen van slokdarmkanker. 

Peters werd geboren in Oosterbeek. Hij studeerde aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Arnhem, en verhuisde in 1969 naar Soest voor een baan als leraar tekenen en handarbeid aan het Eemlandcollege. 

Hij verhuisde daarna naar Baarn en werd daar gevraagd om jeugdtheatervoorstellingen te organiseren. Daarmee startte een langdurige betrokkenheid als vrijwilliger bij culturele activiteiten in Baarn. Voor de Speeldoos was hij in eerste instantie lid van de beheercommissie, maar in 1978 kreeg Peters een fulltime aanstelling als coördinator annex zakelijk leider, het docentenbestaan was al langzaam afgebouwd.

Ap Penris woont bijna zijn hele leven pal naast de Speeldoos en ontwikkelde een vriendschap met Peters.

Penris: ,,Wim was een belangrijk figuur voor de cultuur in Baarn. Mijn avontuur begon op de LTS in Soest, het was 1972/73, hij was leraar en ik leerling. Weliswaar heb ik nooit les van hem gehad, maar de ruige baard en lange manen maakten hem bijzonder.

Dan had je bij de leerlingen een streepje voor. Soms een praatje op het schoolplein, de tongval uit het zuiden hoor ik nog zo en soms gewoon even een knikje.”

In 1973 begon Peters met een plan voor een cultureel centrum in Baarn. Samen met de toenmalige ambtenaar Fokkinga richtte hij, wat nu De Speeldoos heet, op. 

Het was niet meer dan de kleine zaal, ramen afgedekt met landbouwplastic, tl-verlichting met rood en blauw crêpepapier er omheen en keiharde oranje plastic stoeltjes rond een verhoging, meer was het niet.

Penris: ,,Mijn eerste kennismaking met de Speeldoos was rond 1978 toen wij de buren werden van het theater. We konden en kunnen nog steeds via onze achtertuin zo het culturele centrum binnen en daar kwam ik dan ook vaak Wim tegen, even met ons tweeën een shagje roken. Hij vroeg mij, ondertussen, om eens een voorstelling bij te wonen. Dat werd Purper, een close harmony groep van vier mannen die erg mooi konden zingen. 

Jaren gingen voorbij, de Speeldoos werd vergroot met wat nu de grote zaal heet, rood pluche deed zijn intrede en Peters was zo trots als een pauw. Het was zijn kindje. Na 25 jaar nam hij afscheid. Enige jaren geleden werd Wim uitgenodigd door de Speeldoos. Hij was er bijna 20 jaar niet meer binnen geweest. Letterlijk schoorvoetend zag ik hem binnen gaan en zijn ogen begonnen weer te glimmen. Nu is hij van ons heen gegaan, een prachtvent, een vriend van Baarn, een verbinder van ons met een heleboel artiesten.”

Leo Gaarenstroom was theater-technicus. Jaren werkte hij samen met Wim Peters. ,,Ik was eigenwijs, maar hij zeker ook. Dat botste nog wel eens, maar het was een goede directeur. Alles kreeg hij voor elkaar. Overal wist hij subsidies los te peuteren. Hij had carte blanche, wist iedereen te overtuigen, maar dat kostte hem uiteindelijk toch zijn baan. Er kwamen strenge regels en allerlei voorschriften. Hij kon er niet mee uit de voeten en stopte er mee in 1999. Ik ben pas 2,5 jaar geleden gestopt. In de periode na Peters heb ik nog zes verschillende directeuren meegemaakt.”

door Eugene Leenders