Baarnse strijdt voor voorlichting over bekkenbodemmat

,,Het voelt als een metalen spons in je lijf, het is de hele dag pijnlijk." De Baarnse Janneke Wijchers wendde zich in 2009 met een verzakking tot de Alant kliniek in Bilthoven (tegenwoordig Bergman Clinics). ,,Dat is compleet uit de hand gelopen." Resultaat na zeven operaties: Wijchers (61) bekijkt de wereld vooral vanuit haar relaxfauteuil, heeft veel medicijnen nodig en leeft halve dagen. ,,Als er geen lotgenotengroep was geweest, weet ik niet of ik er nog was geweest."

De blaas, de baarmoeder en de endeldarm worden met een aantal banden op hun plaats gehouden. Ook rusten deze organen op de spieren van de bekkenbodem. Als de banden en spieren niet sterk genoeg zijn, kunnen de organen in meer of mindere mate naar buiten komen. Dit wordt een verzakking genoemd. Er kan één orgaan verzakt zijn, maar het komt ook voor dat meer organen tegelijkertijd verzakt zijn.

Na een mislukte sterilisatie met siliconen is Janneke Wijchers huiverig voor kunststof in haar lichaam. ,,In 2009 zijn eerst mijn baarmoeder en een vleesboom verwijderd. Maar na een tweede verzakking, zou ik een achterwandplastiek krijgen. Dan wordt een verzakking met eigen weefsel hersteld. Toen ik na de operatie uit de narcose ontwaakte, gaf ik aan veel pijn te hebben en voelde gemene steken, ik dacht aan hechtdraden, waarna de arts er één verwijderde. Weken later ben ik opnieuw terug gegaan en hoorde ik pas dat er in mijn lijf een kunststof mat was geplaatst die vaginaal uitstak (erosie). Volgens de behandelend arts moest ik hier, na drie pogingen tot verwijderen van uitstekende delen, aan wennen", blikt Wijchers terug.

,,Toen ik mij wat later tot het Meander wendde omdat de klachten aanhielden, zeiden ze daar 'o jee, een mat van Alant'. Ze legden me daar uit dat als je een bekkenbodemmat niet binnen drie maanden verwijdert, dat niet meer kan zonder schade aan te richten." Volgens Wijchers heeft de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA), het overheidsorgaan dat onder andere toezicht houdt op de zorg, al in 2008 gewaarschuwd voor het matje dat bij haar is geplaatst. Wijchers kreeg hem in 2010. Inmiddels zijn de matjes verboden in de Verenigde Staten, in Nederland nog niet.

Janneke Wijchers wijdt haar verzakkingen aan haar levenslange slechte stoelgang en vier bevallingen. ,,Maar nu kan ik zonder medicijnen helemaal niet meer naar het toilet. Door de operaties zijn mijn darmen verlamd geraakt." Die medicijnen kosten haar honderd euro per maand. De geboren en getogen Amsterdamse, die sinds 1980 in Baarn woont, heeft veel steun aan haar gezin en de lotgenotengroep MeshedUp. Daar hebben zich inmiddels zo'n 1.200 vrouwen gemeld. ,,Ik was er misschien niet meer geweest als er geen lotgenotengroep was. Want er is geen lol meer aan. Ik kan niet meer op vakantie, ik leef nog maar halve dagen. Elke middag lig ik te slapen. Mijn man, kinderen en kleinkinderen houden me op de been. Ik deed administratief werk, maar zelfs dat kan ik niet meer doen. Dan wordt je kringetje wel klein. Vroeger was ik ook actief in de politiek. Opkomen voor de buurt, daar had ik aardigheid in. En ik was actief voor allerlei clubjes met de kinderen. Dat lukt allemaal niet meer." Ze doet haar verhaal in deze krant en onlangs bij tv-programma Radar vooral om andere vrouwen te waarschuwen. ,,Dat is bij de overbuurvrouw gelukt."

Echtgenoot Onno vult aan: ,,Janneke is veel vriendinnen kwijtgeraakt omdat ze positief is ingesteld en weinig klaagt. Mede daardoor denken mensen als ze haar zien 'het valt wel mee met je'." Onno is bij de gesprekken in de kliniek geweest. ,,We zijn niet eerlijk voorgelicht. Er is gesproken over een achterwandplastiek. We zijn gewoon bedonderd." Onno Wijchers is vijf jaar geleden vervroegd met pensioen gegaan na periodes waarin hij veel zorgverlof heeft opgenomen. ,,Ik zorg nu voor mijn kinderen, kleinkinderen en mijn schoonmoeder die we naar Baarn hebben gehaald omdat Janneke niet meer naar Amsterdam toekan." Wat Janneke Wijchers met name dwarszit is dat artsen nog steeds doorgaan met het plaatsen van bekkenbodemmatjes van polypropyleen. ,,Dit is een giftige kunststof. Prima geschikt voor het maken van regenjassen, maar niet voor gebruik in het menselijk lichaam."

Onno en Janneke Wijchers zijn drie jaar geleden een rechtszaak begonnen tegen de behandelend arts die het bodembekkenmatje heeft geplaatst. Met name omdat ze vinden dat ze verkeerd zijn voorgelicht. Het is een zaak van de lange adem. Ze hopen dat het hoger beroep in september dient. ,,Maar het is al zes keer uitgesteld. De rechtsgang kan nog wel jaren duren."

Wat Janneke Wijchers verbaast is dat niet meer media aandacht besteden aan het onderwerp. ,,Het gaat om vrouwen, meest van boven de vijftig, en het speelt zich af onder de gordel. Dat is waarschijnlijk geen sexy onderwerp. Ik ben er trouwens ook van overtuigd dat als het om een mannenprobleem was gegaan, allang was ingegrepen."

Meer informatie op www.meshedup.eu.

Christine Schut

Dit artikel stond afgelopen maandag in de Baarnsche Courant. Wilt u meer artikelen lezen over bijzonder Baarnaar en vindt u het belangrijk dat Baarn een eigen onafhankelijk nieuwsblad heeft, neem dan een abonnement op de Baarnsche Courant via https://baarnschecourant.nl/pagina/abonnement-434910. Een digitaal abonnement kost 75 euro per jaar en kunt u aanvragen door een mail te sturen naar abonneeservice@bdu.nl.