Atty Nienhuis zet zich in voor de Oekraïners Olga en Anastasia (vlnr).
Atty Nienhuis zet zich in voor de Oekraïners Olga en Anastasia (vlnr). Tineke de Bruin-Eenhuizen

Baarnse Atty Nienhuis zet zich in voor Oekraïners

25 juni 2022 om 08:39 Maatschappelijk

BAARN Atty Nienhuis is gepensioneerd docente en vrijwilligster voor VluchtelingenWerk Baarn; ze helpt op dinsdagen op het Steunpunt voor vluchtelingen uit Oekraïne en voor mensen die hen willen ondersteunen. Naast haar vrijwilligerswerk voor VluchtelingenWerk, geeft zij conversatieles Engels aan een groep Oekraïense vrouwen.

Anastasia, moeder van vier kinderen en osteopaat en yogadocente van beroep en Olga uit Dnipro, fysiotherapeute, maken deel uit van deze groep. Atty vertelt over het vrijwilligerswerk en Anastasia en Olga delen wat de ondersteuning van VluchtelingenWerk en Atty voor hen betekent.

Het Steunpunt is op dinsdag, woensdag en donderdag in het kantoor van VluchtelingenWerk Baarn en op maandag en vrijdag in een gemeentelijke opvanglocatie voor Oekraïners (Santvoorde). Het is een initiatief van de Gemeente Baarn en VluchtelingenWerk Baarn, in samenwerking met de Raad van Kerken Baarn. Vluchtelingen uit Oekraïne, maar ook mensen die hen willen ondersteunen of onderdak willen bieden, kunnen hier terecht met vragen.

,,En dan laten we nu de tranen komen”, zegt Anastasia uit Kiyv, Oekraïne, met een onvaste stem. De tranen wellen op in haar ogen. Atty: ,,Op een van de lesochtenden moest iedereen huilen, ikzelf ook. Het was onmogelijk om les te geven. Er waren nieuwe berichten gekomen over aanvallen en massagraven…” Ze vervolgt: ,,Maar Anastasia is ook een yogadocente. Het lukte haar iedereen tot rust te brengen met een kleine meditatie.’ Anastasia: ‘Ik had dat zelf ook hard nodig.”

Atty vertelt: ,,Twee vrienden hadden samen een grote caravan gekocht en wilden deze aanbieden als woonplek voor een gezin uit Oekraïne. Ze liepen binnen bij VluchtelingenWerk. Ze hadden het plan opgevat, maar wisten niet hoe verder. Hier konden ze al hun vragen stellen.” Anastasia voegt toe: ,,Mijn vier kinderen en ik wonen daar nu. Het is op een manege, we hebben privacy en ruimte.” Ze vervolgt lachend: ,,Onze buren zijn paarden, cavia’s en nandoes (red. soort struisvogels).” Anastasia en Olga hebben veel gehad aan het Steunpunt. Olga: ,,Ik kon een telefoonkaart krijgen via het Steunpunt en we konden onze vragen stellen over opties voor werk, school etcetera.”

,, Ik probeer hen heel even uit hun benarde situatie te tillen en te laten nadenken over dingen die hen gelukkig maken”

Anastasia voegt toe: ,,Het Steunpunt is echt van nut geweest voor ons. Ik hoorde daar over de caravan en kon ook mijn praktische vragen stellen, bijvoorbeeld over registreren bij de gemeente.” Wat is volgens Atty de waarde van het Steunpunt? ,,Ik heb zelf jaren in het buitenland gewoond. Wanneer je de regels en cultuur niet kent, is het heel fijn als een lokaal iemand je dan bij de hand neemt. Nu kan ik dat voor anderen doen. Het is fijn om zo je wereld te vergroten en grenzen te laten vervagen.”


SAMENWERKING MET GEMEENTE Op een dinsdagochtend belt de coördinator ‘scholing’ van de gemeente Baarn. Een aantal Oekraïense moeders brengen ‘s ochtends hun kinderen naar een speciale klas en wachten dan op school tot de lessen klaar zijn. Zo kan een kind dat angstig is, makkelijk even naar zijn of haar moeder toe. Zijn vraag is of er iemand zich over deze moeders zou kunnen ontfermen? Atty gaat naar de vrouwen toe en vraagt hen op te schrijven waar ze behoefte aan hebben. ‘Het zijn allemaal verschillende wensen, maar er is een algemene deler: Engelse les’, vertelt Atty. Toevallig - of niet - is Atty docente Engels en ze besluit conversatieles op woensdagen aan te bieden. Twee andere gepensioneerde docenten haken ook aan en verzorgen op de maandagen en dinsdagen Engelse les met een lesmethode. 


ONTSNAPPEN AAN WERKELIJKHEID ,,‘De lessen gaan eigenlijk niet alleen maar over de Engelse taal. Atty helpt ons om niet alleen met overleven bezig te zijn, maar ook met ons ‘welzijn’. Wat je ziel nodig heeft, wat je gelukkig maakt. Eigenlijk zijn haar lessen therapeutisch”, vertelt Anastasia. Zo spreken ze bijvoorbeeld over vriendschap, of kleine dingen waar ze gelukkig van worden. ,,Mijn aandacht wordt even verlegd”, vult Olga aan. Atty voegt toe: ,,Ik probeer hen heel even uit hun benarde situatie te tillen en te laten nadenken over dingen die hen gelukkig maken. Ook al is het maar voor een paar uur, het is waardevol als een parel. Er is overal chaos, maar even kunnen ze die parel bewonderen.”

,, Vanwege mijn vier kinderen moest ik wel verder: ik koos ervoor om hier gelukkig te zijn. Maar soms voelt het alsof ik in contact sta met alle vrouwen, alle moeders in de wereld, die huilen om alle oorlogen”


LESGEVEN VANUIT DE BADKAMER Het is moeilijk te bevatten wat vrouwen als Olga en Anastasia allemaal moeten doormaken en hoe ze dagelijks weer de kracht vinden om op te staan. ,,Het is zo zwaar”, vertelt Olga, ,,mijn ouders, familie, sommige vrienden zijn nog daar.” Ze pauzeert om haar tranen weg te slikken. ,,Het luchtalarm gaat regelmatig af, maar inmiddels gaan mijn ouders niet altijd meer naar de schuilkelders. Ik vind dat moeilijk, maar snap het ook. Ze raken eraan gewend om met het gevaar te leven.” Ze voegt toe: ,,Mijn moeder is docente. Wanneer het luchtalarm gaat, stopt ze de les en gaat naar de schuilkelder van de school. Stopt het alarm, dan vervolgt ze de les weer.” Anastasia beaamt dit. Haar kinderen krijgen gedeeltelijk online les vanuit Oekraïne en gedeeltelijk in Baarn les. ,,Docenten gaan zelfs vanuit de badkamer door met hun lessen”, vertelt ze.


OVERLEVINGSMODUS Anastasia vertelt: ,,Je past je aan. Het is geen keuze, maar een manier van overleven. Dat geldt ook voor ons, nu we hier in Nederland zijn. In het begin wilde ik alleen nog maar op bed liggen. Vanwege mijn vier kinderen moest ik wel verder: ik koos ervoor om hier gelukkig te zijn. Maar soms voelt het alsof ik in contact sta met alle vrouwen, alle moeders in de wereld, die huilen om alle oorlogen. Ik merk nu dat ik af en toe open sta voor deze pijn en vanuit het diepste van mezelf huil. En dan sluit ik het weer af. Je kunt er niet de hele tijd mee in contact zijn, dan raak je uitgeput.”

De toekomst is nog onzeker, maar Olga en Anastasia hopen nu hier in Nederland werk te kunnen vinden. Olga: ,,De ‘host’ van mijn gastverblijf helpt me met het opstellen van mijn Engelse CV en brieven. Aan de slag gaan als fysiotherapeute wordt lastig vanwege de regelgeving, maar ik hoop in ieder geval als masseuse werk te vinden. Ik mis mijn werk ontzettend!” Atty voegt toe: ,,Lokale bedrijven in Baarn zijn nu met elkaar in gesprek om te kijken welke mogelijkheden ze hebben voor deze vrouwen.”


OOK VRIJWILLIGER WORDEN Wat raadt Atty anderen aan, die nadenken over vrijwilligerswerk? ,,Als je ook maar een beetje het gevoel hebt ‘dat lijkt me goed en zinvol’, ga er dan voor! Anderen zullen je erbij helpen. Mijn man en ik hadden geen idee wat vluchtelingen nodig hebben, maar we werden heel goed geïnformeerd. Mijn wereld is er echt door verrijkt.”

Voor het steunpunt zijn voldoende vrijwilligers beschikbaar. Naast de ondersteuning van Oekraïners gaat de reguliere dienstverlening aan andere vluchtelingen ook op volle kracht door. Daarvoor is VluchtelingenWerk Baarn nog op zoek naar extra vrijwilligers. 

Interesse? Bekijk de vrijwilligersvacatures op www.vluchtelingenwerk.nl of neem contact op met teamleider Marina Maas via mamaas@vluchtelingenwerk.nl .

door Tineke de Bruin-Eenhuizen, VluchtelingenWerk

Olga (l) en Anastasia ebben veel gehad aan het Steunpunt van VluchtelingenWerk.
Anastasia is moeder van vier kinderen en osteopaat en yogadocente van beroep
Afbeelding
Christine Schut
Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie