Ransuilen houden reparatie klokwijzers Pauluskerk op

BAARN Onverstoorbaar zitten de ransuilen in een boom pal naast de Pauluskerk. Zelfs door de luide kerkklokken of het carillon laten ze zich niet verdrijven. Toch stelt de gemeente een reparatie aan de kerktoren uit om de dieren niet te verjagen.

De verlichting van de wijzers op de klok is uitgevallen. Dat kan niet vanuit de toren worden verholpen, dus is een hoogwerker nodig. Nu wil het geval dat het apparaat naast de uilenboom moet staan. Daarom is de gemeente in overleg met een uilen-expert om te bepalen wanneer de reparatie het beste kan worden uitgevoerd, zonder dat de uilen hier last van hebben.

De ransuil herken je met name aan zijn opvallende oorpluimen en oranjegele ogen, die je indringend kunnen aankijken vanuit de boom waar ze in zitten. Overwinterende ransuilen brengen de dag meestal door op gezamenlijke slaapplaatsen, de zogenaamde winterroesten (‘roesten’ is het gezamenlijk slapen van vogels, afgeleid van ‘rusten’). Het aantal uilen in deze roestbomen kan variëren van enkele exemplaren tot meer dan honderd.

Direct na het broedseizoen verzamelen ransuilen zich met hun eventuele jongen overdag in loofbomen. Wanneer de bladeren tegen het einde van november zijn gevallen, wordt de definitieve winterroest ingenomen. Hiervoor gebruiken ransuilen jaren achtereen dezelfde groenblijvende bomen (den, spar, hulst, of klimop en coniferen als bv. taxus).

Ondanks de uilenbomen staat de ransuil op de Rode Lijst van Nederlandse broedvogels met als status ‘kwetsbaar’.