Afbeelding
BDUmedia

Baarnse Literatuurprijs: 5. Mooi

20 augustus 2018 om 19:00 lokaal

BAARN Tijdens het Cultureel Festival Baarn op 1 september worden de Baarnse Literatuurprijs en de Baarnsche Courant publieksprijs uitgereikt. Afgelopen weken stonden de twaalf genomineerde verhalen in de Baarnsche Courant. Dit is één van de nominaties:

Mooi

Weer liep ze voorbij, die nieuwe, die knappe van de administratie. Ze lachte naar hem, dacht hij. Ja toch? Lachte ze naar hem? Ze lachte naar hem! Hij keek om zich heen of iemand het ook gezien had, maar iedereen was gewoon nog bezig met wat hij aan het doen was. Geen vette knipogen, afkeurende blikken of jaloerse opmerkingen. Maar ze lachte naar hem, Frenk, 34 jaar en vrijgezel. Best wat overgewicht, niet meer een hele volle kop met haar, dat was waar. Maar hij mocht er best wel zijn, had soms echt wel een match op Tinder. Hij trok zijn shirt recht, duwde zijn bril omhoog en rechtte zijn schouders. Daar moest hij werk van maken. Ze werkte hier nu twee dagen, die knappe. Iedere man had haar opgemerkt, er werden wel wat schuine opmerkingen gemaakt hier en daar. Giovanni van ICT had een move gemaakt, maar daar leek ze helemaal geen interesse voor te hebben. “Pot!” had hij besmuikt gezegd. Hij zag dat ze richting kopieerapparaat ging. Hij dus ook. “Haaai….Wij kennen elkaar nog niet, ik ben Frenk. En jij?” “Cindy” zei ze, en ze keek hem onder haar lange wimpers door aan. Hij zag het begin van haar borsten in haar zalmroze blouse. Hij probeerde er niet naar te staren. Ze lachte weer, o God wat kon die meid lachen! Ze draaide zich om en liep het kopieerhok uit. Hij staarde naar haar billen.

Thuis voelde hij zich sterk, een echte man. Hij deed een dans op een oud rocknummer. Kookte zijn boontjes met vis en nam een extra biertje. Op Tinder veegde hij vrijwel iedereen de verkeerde kant op, want ze leken allemaal niet op haar. In de spiegel zag hij dat hij toch even naar de kapper moest. Controleerde zijn tanden, niet al te geel…misschien een beetje. Zou ze een hekel hebben aan rokende mannen? Hij hield zijn buik in en keek zichzelf zwoel aan. “wanna rock with me, all night long. Babe? “ Hij zocht op internet op of okselhaar hebben nu kon of niet , bij mannen dan he. Het leek wel een beetje glittertjes te regenen, zo blij voelde hij zich.

Met een heel nieuw zelfvertrouwen zat hij de volgende dag op kantoor. Zijn nieuwe gestreepte T-shirt aan, beige broek. Even nonchalant een geurtje opgespoten, beetje wax in het haar. ”jij lekker ding van mij!” , zou zijn moeder zeggen. Hij deed zijn werk maar half vandaag. Lachte net iets te hard om een grapje van een collega en ging wel zeven keer kopiëren. Hij zag haar niet daar. Later wel, in de pauze. Ze zat buiten in het zonnetje een broodje te eten met Hilde en Suzanne, twee gnorken waar hij geen aandacht aan wilde besteden. Wat was ze mooi. Ze droeg een rood jurkje, stond haar goed. Zou ze wel voor hem aan gedaan hebben. Hij liep drie keer toevallig voorbij. De derde keer kreeg hij de glimlach weer. Hij voelde hem tot diep in zijn maag. Hij lachte verleidelijk, maar terloops terug terug. Terug achter zijn bureau wist hij het opeens, hij was verliefd. Echt heel erg verliefd! Sterker nog, hij wist dat hij zijn vrouw gevonden had. De moeder van zijn toekomstige kinderen.

Hij had na twee weken flirten de stap gewaagd, en haar mee uit gevraagd. Natuurlijk had ze “ja, leuk”gezegd. En eindelijk zaten ze dan daar, samen, bij kaarslicht aan een prosecco. Ze droeg een licht gele jurk en ze had haar haar opgestoken. Hij pakte haar hand en keek haar diep in de ogen. “Je bent mooi, weet je dat? “zei hij. “Dat vind je belangrijk he…mooi.” zei ze. Hij grinnikte en veegde langs zijn neus. “Nou, echt wel!” Ze liet zijn hand los. “daarom ben je verliefd op mij geworden he, omdat ik mooi ben!” Hij knikte geestdriftig. “Mooi!” zei ze, ”Dan ben je nummer drie!” ”Huh, hoezo nummer drie. Nummer drie waarvan?” stamelde hij. Hij keek geschrokken in haar ogen, die opeens kil stonden. “Ken je Cindy Poelhuizen niet meer, middelbare school?” “Bedoel je Trollie? Wat is daar mee?” Ze stond op, draaide haar inmiddels fraaie billen naar hem toe en liep weg. “Ik hoop dat jouw hart net zo pijn doet als dat van mij toen.”Siste ze hem toe. Hem in volledige verwarring achterlatend.

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie